หมิงเจี้ยนประกบริมฝีปากตนกับริมฝีปากของเสวี่ยหย่งทันทีรสจูบที่แสนอ่อนนุ่มแต่กลับร้อนแรงกำลังทำให้เสวี่ยหย่งเคลิ้มและหลงใหลอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แขนทั้งสองข้างถูกจัดให้อยู่ในท่าที่ควรจะอยู่รวมถึงตอนนี้เป็นเสวี่ยหย่งเองที่มาอยู่ข้างบนตอนไหนก็ไม่รู้

            “อื้ออ จะให้ข้าอยู่ข้างบนหรือไร”

            เสวี่ยหย่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงยั่วยวนและลูบไล้ไปตามแผงอกและมัดกล้ามที่ตนเองกำลังนั่งทับอยู่

            “หากเจ้าต้องการก็ย่อมได้”

            ก้นกลมบดเบียดและขยี้ไปตรงจุดอ่อนไหวของหมิงเจี้ยนพลางยกยิ้มขึ้น เสวี่ยหย่งไม่ได้ตอบว่าต้องการแต่การกระทำก็พอที่จะทำให้หมิงเจี้ยนเข้าใจอยู่ ริมฝีปากอิ่มขบเม้มไปตามผิวซีดและทำรอยไว้แต่ก็ไม่มาก

            “หากเจ้าต้องการก็จัดการซะสิ”

            หมิงเจี้ยนขย้ำก้นกลมที่เด้งสู้มืออย่างนึกหมั่นไส้ เขาพรมจูบไปทั่วใบหน้าของเสวี่ยหย่งเลือนลงมาตามลำคอและลงมายังหน้าอกที่มีลูกอมรสหวานให้เขาได้ริมลองทั้งคืน เสวี่ยหย่งในตอนนี้ยกสะโพกขึ้นและค่อยๆถอดกางเกงของตนออกแม้จะกระดากอายก็ตาม

            “ไม่คิดจะปลุกเร้าอารมณ์ข้าก่อนเลยหรือไร”

            หมิงเจี้ยนเอ่ยบอกทั้งที่สายตายังคงสำรวจไปทั่วร่างกายของเสวี่ยหย่งที่ไม่มีการปกปิดด้วยอาภรสักชิ้น เสวี่ยหย่งที่ได้ยินแบบนั้นก็ยกยิ้มขึ้นและนั่งคุกเข่าลงกับพื้นให้ใบหน้าอยู่ในระดับจุดกลางตัวของหมิงเจี้ยนพอดี

            “แล้วอย่ามาร้องแล้วกันหมิงเจี้ยน”

            มือเย็นเอือมไปคลำคลึงบางสิ่งบางอย่างที่ขยายใหญ่ขึ้นภายใต้ร่มผ้า เสวี่ยหย่งค่อยๆเคลื่อนมือไปสัมผัสสิ่งนั้นช้าๆและเสวี่ยหย่งก็ต้องตาวาวเมื่อพบว่าขนาดมันนั้นเป็นดั่งที่ตนต้องการ”เจ้าชอบหรือไร”

            เสวี่ยหย่งไม่ตอบแต่กลับเลียริมฝีปากตนแทนมือเย็นค่อยๆชักรูดสิ่งนั้นขึ้นลงช้าๆภายใต้ร่มผ้าก่อนที่จะรู้สึกว่ากำลังร้อนเต็มที่จึงดึงกางเกงที่แสนเกะกะของหมิงเจี้ยนออก”อืออ อึก”

            ริมฝีปากอิ่มค่อยๆคอบคุมส่วนหัวของสิ่งนั้นดูดดึงมันเบาๆเป็นเชิงหยอกล้อและค่อยๆกดมันลงไปจนสุดโคน ปากอิ่มรูดขึ้นรูดลงตามความเร็วที่ตนต้องการทางด้านหมิงเจี้ยนก็ถึงกับไม่พอใจกับจังหวะที่เนิบนาบ

            “อืออ เร็วกว่านี้หน่อยเสวี่ยหย่ง”

            ยังไม่ทันที่เสวี่ยหย่งจะได้เพิ่มจังหวะเสวี่ยหย่งก็รู้สึกถึงมืออุ่นที่กดหัวตนอยู่ตอนนี้ จังหวะที่เร็วขึ้นและความยาวของสิ่งนั้นที่เข้ามาเกือบคอหอยทำให้เสวี่ยหย่งถึงกับน้ำตาไหลและสำลัก

            “อ่อก อึก อืออ”

            เสวี่ยหย่งพยายามที่จะตามจังหวะมือของหมิงเจี้ยนให้ทันแต่ก็ทำไม่ได้แถมหมิงเจี้ยนยังไม่ยอมหยุดอีกตั้งหาก ใบหน้าของเสวี่ยหย่งบัดนี้แดงขึ้นเพราะอาการสำลักและจุกตรงลำคอ

            “นั้นแหละดี”

            “เฮือก แค่กๆ จะ เจ้ารุนแรง”

            ยังไม่ทันที่เสวี่ยหย่งจะได้พูดสิ่งใดต่อเสวี่ยหย่งก็ถูกอุ้มให้มานั่งอยู่ในท่าหันหลังให้หมิงเจี้ยนแต่สะโพกถูกยกขึ้นให้เสียดสีกับเจ้าสิ่งนั้น”จะ เจ้าจะกดมันมา— อืออ จะ เจ็บ”

            เสวี่ยหย่งยังไม่ทันเอ่ยห้ามเจ้าสิ่งนั้นก็ถูกกดลงมาภายในช่องทางอุ่นเสียก่อน เพราะไม่มีการเบิกทางก่อนเลยทำให้ช่องทางอุ่นฉีกขาดเลือดสีแดงค่อยซึมออกมาทีล่ะนิดทั้งที่เจ้าสิ่งนั้นยังคงเข้ามาไม่สุด

            “จะ เจ็บ อือ ข้าเจ็บหมิงเจี้ยน อ่ะ เจ้าต้องหยุด”

            ราวกับหมิงเจี้ยนเสียสติอยู่ๆหมิงเจี้ยนก็กดสะโพกของเสวี่ยหย่งให้กลืนกินสิ่งนั้นไปจนสุดเรียกเสียงร้องครางและเสียงหวีดได้เป็นอย่างดี หมิงเจี้ยนยังไม่ขยับแต่กลับหมุนสะโพกนุ่มให้มาทางตนแทน

            “อืออ อ่ะ หยุด ก่อน”

            เสียงของเสวี่ยหย่งตอนนี้สั่นเครือใบหน้าสวยซบลงกับไหล่ของหมิงเจี้ยนอย่างต้องการพักแต่หมิงเจี้ยนก็หาได้ฟังไม่เมื่ออุ่นทั้งสองข้างจับเอวบางไว้และยกขึ้นลงตามจังหวะที่ตนต้องการ

            “อ่ะ อืออ อ่ะ หมิง เจี้ยน อ่า”

            เป็นเพราะช่องทางอุ่นยังคงปรับตัวไม่ได้เลยทำให้มันฉีกขาดมากกว่าเดิมเสียงหวีดร้องของเสวี่ยหย่งในตอนนี้จึงดงระงมไปทั่วห้องอย่างช่วยไม่ได้

            “อือ เบาๆหน่อยเสวี่ยหย่ง”

            ถึงหมิงเจี้ยนจะพูดแบบนั้นแต่จังหวะการขยับก็ไม่เบาลงเลยซักนิดมันกับแรงขึ้นจนเสวี่ยหย่งเชิดหน้าขึ้นอย่างสุขสมในจังหวะนั้นหมิงเจี้ยนก้พรมจูบและสร้างรอยรักไปตามหน้าอกขาวลงมายังกล้ามเนื้อหน้าท้องที่เรียงตัวกันสวยงาม

            “อือ อ่ะ ฮ๊าาา แรงอีก”

            หมิงเจี้ยนยอมทำตามที่เสวี่ยหย่งต้องการเขากดสะโพกของเสวี่ยหย่งลงมาและสวนสะโพกตนเข้าไปทำให้ช่องทางอุ่นกลืนกินตัวตนของหมิงเจี้ยนมากขึ้น”เยี่ยมเลย”

            “ขะ ข้าไม่ไหวแล้ว”

            เสวี่ยหย่งใบหน้าแดงก่ำสบลงกับลาดไหล่แกร่งอีกครั้งก่อนที่จะสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมที่เพิ่มเข้ามา นิ้วเรียวของหมิงเจี้ยนเพิ่มเข้ามาทำให้ขนาดมันใหญ่มากกว่าเดิมเสวี่ยหย่งแถบจะร้องลั่นด้วยความเสียวซานแต่ก็ถูกหมิงเจี้ยนกดลงที่คอซะก่อน

            “ดื่มเลือดข้า”

            เสวี่ยหย่งไม่รอช้าคมเขี้ยวขาวงอกขึ้นมาทันทีและกัดลงที่ลำคอหมิงเจี้ยนราวกับแวมไพร์นั้นช่วยทำให้เสียงครางของเสวี่ยหย่งเบาลง จังหวะที่เร็วและแรงขึ้นจนเกิดเสียงน่าอายกำลังทำให้เสวี่ยหย่งแถบคลั่ง

            “ข้าไม่ไหวแล้ว”

            เสวี่ยหย่งผละออกจากลาดไหล่นั้นกระตุกเกร็งไปสองครั้งน้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปล่อยออกมาหมิงเจี้ยนที่กำลังจะถอดสิ่งนั้นออกเพื่อปลดปล่อยข้างนอกก็ถูกห้ามไว้เสียก่อนด้วยเจ้าของก้นก้มนี้

            “ปล่อย อือ ข้างในเลย”

            หมิงเจี้ยนไม่ขัดเขากดสะโพกเสวี่ยหย่งลงอีกไม่กี่ครั้งเสวี่ยหย่งก็รู้สึกถึงความอุ่นถายในตัวของตนเองจนครางออกมาเบาหวิว”อ่าาาา เจ้ามันลามกหมิงเจี้ยน”

            “ก็เหมือนกับเจ้านั้นแหละ”

            เสวี่ยหย่งยกยิ้มขึ้นและซบหน้าลงกับอกอุ่นราวกับเด็กน้อยๆแล้วภาพทั้งหมดก็ดับลงเหลือแต่นิทราที่หอมหวาน